LEHENENGOAK!!!

Bi mila eta hemeretziko otsailaren hamarrazen eta Bermeorantzako
bidaia egiten negoen. Dena txarto egingo genuela pentsatzen nuen.

Heldu ginenean ama agurtu eta polikiroldegirantz abiatu nintzen nire
lagunekin eta nire entrenatzaileekin elkartzeko.

Polikiroldegian egonda ni bakarrik sartu nintzen pozez eta
urduritasunez gainezka. Denekin elkartu eta aldagelara joan ginen.

Minutu batzuk pasatuta mototsak  egin zizkiguten eta geroago,
aurpegia makillatu eta purpurinaz bete ziguten.

Gero ondo egiteko dantzan genbilela, , gure izena aipatu zuten eta
tapizera atera ginen.Nire urduritasuna gainezka zegoen. Gure alde
zegoen jendea, Dana! oihukatzen hasi ziren eta beste batzuk txistuka
eta bozinekin zarata egiten saiatzen ziren.

Dantzan hasteko momentua heldu zen, inoiz baino urduriago
nengoen. Pozik nengoen ere horregaitik ezin nuen barregurea
gainetik kendu. Dantzan zehar eukin nituen sentimenduetaz ez naiz
gogoratzen. Dantza amaitu genuen eta oso pozik nengoen dena ondo
atera zelako.

Klazifikazioaren momentua heldu zen, eta segiduan postuak esaten
hasi ziren:

5. Miragarri, 4. Xixili… Eta txapeldunak, Dana!

Oso pozik nengoen baina nekatuta ere .Horregaitik etxera joan
nintzen.